Kandungan
Bagi Jepun, perkahwinan Shinto dan pemakaman Buddha adalah standard dan sembilan daripada sepuluh pengkebumian di Jepun adalah Buddha. Kepercayaan Buddha mempengaruhi adat istiadat pengebumian Jepun serta masalah ruang. Para penyembah biasanya mengkremasi si mati kerana kepercayaan Buddha bahawa tubuh itu kembali ke bumi selepas kematian sementara roh bergerak secara bebas dari keadaan tubuh.
Sebelum pengebumian
Secara tradisinya, anggota keluarga membasuh tubi si mati selepas kematian, tetapi pada zaman moden, ia adalah kakitangan hospital yang berbuat demikian. Anak sulung, atau, jika ketiadaan anak lelaki, anak sulung, mula merancang pengebumian segera selepas kematian dengan rumah pengebumian. Untuk mengelakkan nasib buruk hidup, keluarga akan menghindari pemakaman pada hari-hari tertentu yang lebih sesuai untuk acara-acara gembira, menurut kepercayaan Buddha dan Shinto.
Penyediaan si mati
Seorang wanita Jepun akan sering dikebumikan dalam kimono putih kerana putih melambangkan kematian di Jepun. Seorang lelaki Jepun akan dikebumikan dalam saman atau kimono. Pengarah pengebumian akan memelihara badan yang dipelihara di atas ais kering semasa tempoh pra-pengebumian, dan juga boleh memakai alat solek kepada si mati. Ia biasanya termasuk beberapa barangan kecil berharga dan enam syiling. Duit syiling melambangkan "tol" yang diperlukan untuk menyeberangi Sungai Tiga Crosses, sungai untuk kehidupan akhirat.
Urutan itu
Semasa upacara, orang-orang Jepun secara tradisional memakai putih, walaupun pada zaman moden, adat Barat pakaian hitam telah mempengaruhi banyak peserta pemakaman. Seorang imam Buddha menawarkan doa sementara para peserta tetap duduk, dengan keluarga si mati di depan. Setiap ahli keluarga menawarkan kemenyan kepada si mati tiga kali dalam guci yang diletakkan di hadapannya. Peserta lain boleh menawarkan kemenyan dalam gandum yang diletakkan di belakang kerusi anggota keluarga.
Tradisi berkabung
Sebelum dan selepas pengebumian, keluarga akan menderita untuk si mati. Mereka meletakkan lampu suluh putih di luar rumah mereka sebagai tanda bahawa mereka sedang berkabung. Keluarga membina sebuah mezbah di rumah atau menggunakan mezbah yang ada. Di altar ini, mereka meletakkan gambar si mati. Walaupun lama selepas pengebumian, keluarga itu menawarkan kemenyan dan doa setiap hari kepada saudara-mara mereka yang meninggal dunia.